-
1 dzwonić na trwogę
= dzwonić na alarm -
2 dzwonić na alarm
= dzwonić na trwogę бить трево́гу -
3 dzwonić
глаг.• бренчать• бряцать• вызвать• вызывать• выкликать• дребезжать• зазвенеть• звать• звенеть• звонить• звучать• звякать• именовать• кликать• кликнуть• назвать• называть• наименовать• обзывать• окликнуть• позвать• призвать• призывать• прозвонить• скликать• созывать• телефонировать• шуметь* * *dzwon|ićнесов. 1. звонить;\dzwonić przez telefon звонить по телефону;
\dzwonić do kogoś звонить кому-л.;2. звенеть;● \dzwonić zębami стучать зубами; \dzwonići mi w uszach y меня в ушах звенит;
\dzwonić na alarm (na trwogę) бить тревогу+2. dźwięczeć
* * *несов.1) звони́тьdzwonić przez telefon — звони́ть по телефо́ну
dzwonić do kogoś — звони́ть кому́-л.
2) звене́ть•- dzwoni mi w uszach
- dzwonić na alarm
- dzwonić na trwogęSyn:dźwięczeć 2) -
4 бить тревогу
dzwonić na alarm, bić na trwogę -
5 dzwo|nić
impf vi 1. (dzwonkiem) to ring vt- dzwonić do drzwi to ring the bell a. doorbell- dzwonić na mszę/na lekcję/na przerwę to ring the bell(s) for Mass/for class/for the break- dzwonić na alarm/na trwogę to sound the alarm ⇒ zadzwonić2. (czymś metalowym) to jingle vt [kluczami, monetami, łańcuchami]; to clank vt, to rattle vt- kelner dzwonił sztućcami, rozkładając nakrycia the waiter clattered the cutlery while setting the table- więźniowie dzwonili kajdanami the prisoners rattled their chains ⇒ zadzwonić3. (telefonować) to ring [sb] (up) GB, to phone vt, to call [sb] (up)- dzwoniła do ciebie jakaś pani some lady rang you a. called for you ⇒ zadzwonić4. (dźwięczeć) [telefon] to ring; [dzwon] to ring, to peal; [budzik, alarm] to ring, to go off; [klucze] to jingle- odbierz, telefon dzwoni answer the phone, it’s ringing- zęby mu dzwonią his teeth are chattering- dzwoniła zębami z zimna/ze strachu her teeth were chattering from the cold/from fear- cisza dzwoni the silence is deafening ⇒ zadzwonić■ dzwoni mu/jej w uszach his/her ears are ringing- wiedzieć a. słyszeć, że dzwonią, ale nie wiedzieć, w którym kościele iron. to have a vague ideaThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzwo|nić
См. также в других словарях:
dzwonić — na trwogę zob. trwoga. Dzwonić zębami; zęby dzwonią komuś zob. ząb 5. Komuś dzwoni w uszach zob. ucho 13 … Słownik frazeologiczny
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
trwoga — ż III, CMs. trwogaodze; lm D. trwóg «stan, uczucie niepokoju o to, co nastąpi, co grozi; lęk, obawa, przerażenie, strach» Śmiertelna, zabobonna trwoga. Okrzyk trwogi. Trwoga przed czymś nieznanym. Nie okazywać trwogi. Drżeć z trwogi. Coś budzi,… … Słownik języka polskiego
trwoga — podn. Bić (w dzwony, w bębny); dzwonić, uderzać, strzelać itp. na trwogę «ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności»: Uderza (...) na trwogę, gromi rządy, nie oszczędzając zresztą… … Słownik frazeologiczny
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
